De profeet Ezechiël krijgt van God de opdracht om het verscheurde volk van Israël een teken van verzoening te geven (Ezechiël 37 va.15). Hij krijgt de taak het volk, symbolisch, samen te drukken, te verenigen. Deze tekst inspireerde mij tot het maken van dit bronzen beeld. Want in ons leven is ook zoveel verdeeldheid, zoveel verwijdering: landen zijn verscheurd, relaties verbroken en kerken uiteen. God wil de eenheid van wat bij elkaar hoort .
 
De kracht en spanning van dit beeld zit vooral in de grote krachtige handen, waartussen veel samengevoeegd kan worden. De rugspieren ontbreken bij deze Ezechiël, want niet Ezechiël, maar God heelt. Dit teken wil bemoedigen.

Op 20 april 1945 werd in Hamburg een afgrijselijke misdaad gepleegd. Om de sporen van een misdadig medisch experiment uit te wissen, werden 20 joodse kinderen door ophanging om het leven gebracht. In de Hamburgse wijken Burgwedel en Schnelsen, waar straten naar deze kinderen zijn genoemd, ontstond ruim 50 jaar later de behoefte aan een blijvend monument. De opdrachtgever, de Evangelische Kirche ter plaatse, vroeg of het mogelijk was ook de naam van het kerkgebouw, het Christophorushaus, in het kunstwerk te verwerken. De kunstenares bewilligde hierin door de voorstelling te laten dragen door een hand, zoals volgens de legende Christophorus Christus heeft gedragen.

Truus Wilders-IJlst heeft zich bij haar ontwerp niet alleen laten leiden door de afschuwelijke geschiedenis, maar ook door de overweging dat het relief voor de kerkgangers en voor de vele kinderen in de omgeving, niet te afschrikwekkend moest zijn. Het relief is daarom ingetogen en nodigt uit tot verdere beschouwing.